Rozbieram się do rosołu

Kiedyś myślałam, że wszelakiej maści łańcuszki są jakieś takie ideowo ubogie...
Oświadczam, że zmieniłam zdanie ;)
Łańcuszki, nawet jeśli są ubogie, to i tak fajne :)

No, to przyłączam się.

Czego o mnie jeszcze nie wiecie? Hmm, bloga pisze coś 4 miesiące, więc materiałów nie nazbierało się za wiele, ale od co najmniej pięciu lat aktywnie uczestniczę w różnych forach, jeśli jeszcze czegoś nie napisałam, to to cud jest i nic innego :)
To może choć te nieznane szczegóły uporządkuję...

- Jestem ekshibicjonistka emocjonalna. Bardzo lubię pisać. Myśli układają mi się wprost w palcach- wystarczy tylko parę razy stuknąć i już. Dzięki pisaniu świat staje się bardziej uporządkowany. Do tego pisania często potrzeba mi widowni.

- Przerażają mnie rojące się mrówki. Tak jakoś na początku lata, mrówkom ( może niektórym mrówkom) wyrastają skrzydła i wyłazi takie cóś z pomiędzy płytek chodnikowych. W tym czasie staram się nie wychodzić z domu, albo chodzić po trawie, jeśli już koniecznie muszę wyjść.

- Dla relaksu lepię pierogi, albo prasuję. Nie wiem, czy to jakiś wstydliwy szczegół, ale zauważyłam, że ludzie dla relaksu to idą do baru ( ja nie znoszę), oglądają komedie, albo uprawiają seks. A ja lubię lepić pierogi :) Tak, jak w czasie pisania układam wtedy plany jak ocalić świat, albo inne. Jeść pierogi- już mniej.

- Uwielbiam dotykać i wąchać warzywa i owoce- stąd to zahaczające o patologię słoiczkowanie. Może nie o patologię, ale racjonalne to zbytnio nie jest. We dwójkę nie mamy takich mocy przerobowych, żeby te słoiczki do następnego sezonu przetwórczego wykorzystać, wiec je rozdaję.

- Śmieszy mnie bardzo film "Testosteron". Używam go w celu zaśnięcia. A mimo wszystko mnie śmieszy, jeśli się tak złoży, ze nie zasypiam w momencie kiedy Borys Szyc mówi: "a leż sobie... " No i podoba mi się Tomasz Karolak :) Nie rozumiem zupełnie, czemu tak wiele osób twierdzi, że on jest brzydal.

- Noszę kolorowe kiczowate skarpetki. W dodatku nosze je do "służbowego" stroju. Czasem czuję się jak, wtedy, kiedy chodziłam na haby ( nie wiem, jak to się pisze- słownik poprawia mi obie formy. Dla niewtajemniczonych: haby to taka wysoce naganna działalność zagrabiania owoców, czy też innych płodów z ogrodu sąsiada. Tej naprawdę demoralizującej czynności należy dokonywać wieczorową porą, zanim sąsiad spuści psy. Wykonuje się ją prawdopodobnie dla poczucia skoku adrenaliny- ale to ostatnie jest wyłącznie moim przypuszczeniem) No i te niedopasowane do reszty stroju skarpetki, wprawiają mnie w podobny nastrój, a świadomość, ze kiedy zegnę kolano skarpetki będą wesoło łypać, sprawia, że czuje się jak kot, który właśnie zeżarł śmietankę i z beztroską miną udaje, ze to nie on.

- Mięknie mi wszystko, co może zmięknąć, kiedy luby wydmuchuje mi powietrze  między palec wskazujący a środkowy.

- Na większości imprez, czy tez przyjęć, na które chodzę, zjadam wszystkie dekoracje półmisków wykonane z pomidorów i sałaty. Krążę z talerzykiem i wybieram dekoracje, całkowicie ignorując resztę. Jeśli tak się składa, że pomidory stanowią danie zasadnicze na talerzu- darzę je mniejszym zainteresowaniem.

- Panicznie boję się prądu. Jeszcze niedawno nie używałam suszarki, ponieważ trzeba ją włączyć do prądu.

Na tym chyba zakończę, choć tak naprawdę w tym stripteasie zdjęłam dopiero rękawiczkę ;)

Nie za bardzo się orientuję, kto już przyłączył się do zabawy, ani kto sobie łańcuszków nie życzy, bo poprzez budyń i sieczkę w głowie jakoś sobie te moje zachcenia blogowe odpuściłam, ale mam nadzieję, że nikogo nie obrażę, jeśli poproszę o przyłączenie się do zabawy Anovi i Miaukę