Zmarnuje trochę czasu...

A co mi tam.
I tak nie mogę spać.
Tylko, żeby ktoś nie zgłaszał pretensji ;)

To po pierwsze: ortografia, literówki, skróty, zniekształcone słowa, interpunkcja, brak akapitów.
Czy ja mogę wprost powiedzieć, że mnie to wkurwia?
Wkurza mnie to, że robię literówki. A nie robiłam aż tyle. Dowiedziałam się niedawno, że to starość... I to mnie wkurwia jeszcze bardziej. Ponoć jedna ręka jest szybsza od drugiej i to spowodowany wiekiem brak refleksu i odpowiedniej koordynacji obu rąk jest winien mojemu "zęby" zamiast "żeby" ( kiedyś mi ta literówka tak zmieniła sens zdania, że długi czas musiałam opanowywać padaczkę śmiechową) ... A ja myślałam, że mi się "shift" albo "ctrl" zacina :/ a to starość.

Czuję, że głupieję. Nie siałam byków. A teraz notorycznie popełniam "zdaża się". Bywa, że muszę dokonywać długotrwałej i męczącej egzegezy, by wniknąć jakież to tajemnicze treści kryją się za dziwacznym dla oka zdaniem: "ratónkó, pszypaliłam tależ" 
Czemu ludzie nie potrafią rozróżnić "naprawdę" od "na pewno". Czy to takie trudne do zapamiętania, że "nie" z czasownikami piszemy oddzielnie, a "nie" z rzeczownikami i przymiotnikami - łącznie?

Robiłam i robię jeszcze czasem błędy interpunkcyjne. Ale żeby całkowicie ignorować interpunkcję?
W szkole mieliśmy taki przykład, w którym jasno udowadnia się, że od interpunkcji zależy czasem życie.
Otóż biegnie posłaniec z listem od króla. Kat czeka na ten list, by czynić swoją powinność, lub odstąpić.
I cóż jest napisane w liście? "Ściąć nie wolno ułaskawić" to "Ściąć, nie wolno ułaskawić" ? czy "Ściąć nie wolno, ułaskawić"? Dla tego gościa leżącego z głową na pieńku, to zapewne zasadnicza różnica.
Nie chce mi się czytać takich niechlujnych tekstów. Niby dlaczego ma mi się chcieć, skoro autorowi nie chciało się nacisnąć kropki i shift, żeby zacząć wielką literą? Niby dlaczego mam sobie przykładać linijkę do monitora, żeby oddzielić kolejne myśli, wyłuskać wzrokiem nowy wątek?

Oczywiście zdaję sobie sprawę z różnych dysfunkcji, dysleksji... Bardzo współczuję, nie mam zamiaru nikomu wypominać, ani nikogo pouczać.
Ale denerwuje mnie niedbałość, lenistwo, bo to trochę tak, jakby zaprosić gości a zostawić brudny ręcznik w łazience, albo obsrany kibel.
Dlaczego osoby, które po wielu latach pobytu w innym kraju, po wielu latach posługiwania się codziennie obcym językiem, mogą korzystać ze słowników i robią to, pisząc o wiele staranniej, niż my dla których ten język jest pierwszym językiem?
Dlaczego im jest wstyd za byki, choć mają pełne ludzkie prawo do ich popełniania, a nam nie? zbywamy brakiem czasu, że w końcu to nie najważniejsze, ze dys, dys, dys...

To nic ważnego, ale cieszę się, że mogłam to z siebie wyrzucić ;)

Druga myśl do zapełniania czasu, zanim przyjdzie sen.
Jak to jest, że jednych ludzi się lubi, a innych nie? Czy można na to wpłynąć...
No to pozastanawiam się, bo nie mam jakichś ciekawych przemyśleń na ten temat. Tak jest i już.
Natomiast złapałam się niedawno na tym, że polubiłam osobę, którą kiedyś zaszufladkowałam jako arogancką, niesympatyczną i wyjątkowo zimną. Ze zdziwieniem odkryłam, że ta osoba nadal przejawia cechy chłodu, ale pomyślałam, że z tą arogancją to coś mi się ubzdurało i ja ją lubię już :)
Bardzo dziwne :)
Bez dorabiania teorii o mechanizmach obronnych u tejże osoby, które to mechanizmy mają skutkować wywołaniem wrażenia nieprzyjemnych cech; bez dzielenia włosa na cztery, a każdą czwartą część na kolejnych cztery.
Po prostu: polubiłam.

Kolejna sprawa z serii "mała rzecz, a cieszy" ( tak na marginesie, luby się strasznie złości, jak tak mówię. Ciekawe czemu ... )
Chusta
Najpierw sobie pomyślałam "łiiii tam" a potem rzuciłam drugim okiem i mnie to zachwyciło, że to to takie proste, takie niby nic, a daje tak wiele możliwości, przy tym jest uniwersalne, miłe, eleganckie i jest świadectwem grzeczności i kultury.

No i to tyle...
Resztę czasu zmarnuję próbując tych sztuczek z chustą i sprawdzając, czy w tekście nie ma literówek i byków :)