Hodowla...

...Drosophila melanogaster, czyli muszki owocówki. Rany!!!!
Hodowla nie celowa tylko przy okazji produkcji wina... Jeju... kiedyś pisałam, że mam schizę owadową - przerażają mnie rojące się owady. Nawet nie tyle przerażają, co brzydzą. Jak się mrówki roją, to nie wychodzę z domu, a jak już muszę- to chodzę po trawie...
A teraz to mam w domu.. aaałaaa.

Muszki się garną do przyszłego wina. Mam nadzieję, że to będzie chociaż dobre wino, a jak już nie takie dobre, to chociaż wino ;) Z racji uciążliwości mycia balonu, winogrona fermentują w garach. Jutro silonoręki odciśnie moszcz i mam nadzieję- muszki sobie pójdą.

Z okazji tego wina ( mam nadzieję, że wina ;>) poszłam kupic drożdże winiarskie, oraz zasięgnąc języka odnośnie produkcji wina. Pan bardzo chętnie ze mną porozmawiał, podpowiedział, że wino z ogrodowych winogron dobrze jest czymś zabarwic, ponieważ samo wino z takich winogron ma niezbyt ciekawy kolor rozpuszczonych landrynek. Podpowiedział sok z jeżyn, sok z jagód, albo z czarnego bzu.
Soku z jagód nie posiadam, jeżyny- owszem mogłabym nazbierac, ale wtedy naraziłabym swoją delikatną skórę na kontakt z taaaaaaaakimi wielkimi końskimi muchami, no i milionami komarów, więc padło na czarny bez.
Pojechaliśmy wczoraj do lasu, narwaliśmy bzu, a potem na naszą skarpę.
Oprócz czarnego bzu przywieźliśmy też jabłka i malutkie gruszeczki. Malutkie, ale pyszne.

No i w związku z tym dziś od rana robiłam sok z czarnego bzu- do wina i do picia. Kiedyś robiłam dżem z czarnego bzu i choc miał fajny jagodowy smak, to miał też dla mnie okropny drożdżowy zapach. Jednak sok jest go pozbawiony, więc będę go pic :), a może dotrwa lepszych czasów i zrobię Kruszynkową nalewkę?
W każdym razie - czarny bez przyciągnął kolejne muszki :/

Sok wygląda tak

Z jabłek zrobiłam mus, do którego dodałam strączek wanilii.

Jabłkowe skórki i gniazda nasienne zainicjowały produkcję octu jabłkowego. Na razie nie wygląda to zbyt spektakularnie...

Z gruszek powstało cudeńko :)
Gruszki w zalewie miodowej. 
Ponieważ moje trofiejne gruszki były naprawdę malutkie ( niewiele większe niż orzech włoski), zostawiłam je w całości ( nawet z ogonkiem), tylko obrałam ze skórki, zagotowałam minutkę, wraz z sokiem z cytryny, żeby nie straciły tego cudownego kremowego koloru. No i zamiast octu winnego, użyłam jabłkowego- ponieważ akurat mam. Nie wiem, jakie są gruszki, ale zalewa jest wykurwista w kosmos :)
Już to widzę :) gruszki z tej marynaty oblane płynną czekoladą :) i to będzie właśnie dekoracja mojego piernika staropolskiego, który w tym roku będzie w formie tortu :)
Gruszki miały robaczki, więc częśc musiałam jednak pocwiartowac- z tego będzie krem do piernika :)
Takie są piękne :)

Zostało mi trochę zalewy, a gruszki już wyszły, więc pocwiartowałam małe jabłuszka i wymieszałam z gruszkami. Do jednego słoiczka dodałam papryczkę chili, bo coś mnie pokusiło :)

Oprócz tego zrobiłam jeszcze napój z jabłek, gruszek i mięty, ale to nic ciekawego, wiec już nie robiłam obrazka.

Zrobiłam jeszcze staroświecką konfiturę z zielonych pomidorów, co mnie nauczyła robic Kokliko.

Konfitura to nic strasznego, tylko nie warto się zawalac surowcem- warto robic w małych rzutach, na przykład po kilo, czy dwa owoców, czy też "owoców". Konfitura nie wymaga dużo pracy, raczej ( jak większośc dobrych rzeczy)- starania i czasu. Zielone pomidory należy obgotowac w celu ściągnięcia skórki- troszkę inaczej niż z dojrzałymi pomidorami, które wystarczy sparzyc. Zielone pomidory trzeba chwilkę gotowac, po czym zanurzac w lodowatej wodzie i ściągac skórke. W przepisie Kokliko było też, żeby wydrążac miąższ, ale ja już któryś sezon tego nie robię- luby mówił, że konfiturze jego babci można się było natknąc na pesteczki i na kawałek pomidora też. Dlatego teraz tylko pomidory pozbawiam skórki wykrawam gniazda nasienne i kroję na ósemki- a później już tylko przez 3 dni zagotowuję i się konfitura robi sama :). A jak już jest- to ją zamykam w słoiczku i też jest piękna :)

Wyobraxcie sobie, jak pachnie u mnie w domu...
Joagodowo- jabłkowo- gruszkowo- waniliowo :)